اخطار منطقه 51
در صورت ورود از نیروی کشنده استفاده می شود
 

این منطقه نظامی سری به وسعت حدود ۱۵۰ کیلومتر مربع در ایالت نوادا و در نزدیکی دره مرگ واقع شده و به مدت بیش از ۵۰ سال مشکوک به انجام آزمایشهای فوق سری توسط نیروی هوایی آمریکا برروی تکنولوژیهای پیشرفته بوده است.

تاکنون فیلمها و کتابهای زیادی در مورد این تحقیقات تهیه شده‌اند ولی نیروی هوایی آمریکا هرگونه دسیسه و انجام آزمایشهای سری در این منطقه را تکذیب کرده است. ولی از طرف دیگر فعالیتهای این منطقه ظاهراً آنقدر مهم هستند که دولت فدرال آمریکا هر سال با صدور یک فرمان لازم‌الاجرا این منطقه را از انجام آزمایشهای اجباری محیط زیستی معاف می‌نماید. یکی از آخرین محصولات این منطقه هواپیمای شکاری بوده که قابلیت مخفی ماندن از دید رادار را نیز دارد.

افراد زیادی سوگند خورده‌اند که با چشم خودشان آزمایشهای مربوط به پرواز بشقاب‌های پرنده در این منطقه را نیز دیده‌اند. فردی به‌ نام باب لازار هم که ادعا می‌کند قبلاً برای نیروی هوایی در این منطقه کار می‌کرده، مدعی شده نیروی هوایی به طور فعال مشغول انجام مهندسی معکوس بر روی بشقاب پرنده ساقط شده در منطقه رازول نیومکزیکو در دهه ۵۰ میلادی است. او حتی مدعی است که جزئیات نیروی محرکه این سفینه نیز معلوم شده و تکنولوژیهای جدیدی نیز در این منطقه به طور سری در حال توسعه است که در صورت تکمیل آن یک جهش فنی و نظامی غیر قابل تصور برای آمریکا به دنبال خواهد داشت.

در رابطه با یوفوها می توانید مطلب 10 تا از موثق ترین رویت بشقاب های پرنده در جهان را بخوانید.


هارپ : HAARP
 

برنامه پژوهشی یونوسفر فعال با فرکانس بالا معروف به هارپ یک پروژه تحقیقاتی است که در ظاهر برای بررسی و تحقيق درباره لایه ی آیونوسفیر و مطالعات معادن زير زمينی با استفاده از امواج راديويی در سال ۱۹۹۳ تاسيس شده است. ولی در واقع "پروژه ای با تکنولوژی جنگ ستارگارن" به منظور کامل کردن یک سلاح جدید پايه گذاری گرديده است.

این سیستم در حال حاظر از یک مجموعه آنتن های مخصوص -١٨٠ برج آنتن آلومنيومی به ارتفاع ٥٠/٢٣ متر- تشکيل و برروی زمينی وسيعی به مساحت ٢٣٠٠٠ مترمربع در آلاسکا نصب گرديده است. این آنتن ها امواج مافوق کوتاه را تولید و به آیونوسفیر پرتاب می کنند.
 

نظریات متعددی در مورد خطرات پروژه و یا استفاده از این تأسیسات به عنوان یک سلاح تاکنون عنوان گردیده ‌است. از ایجاد وقوع زمین لرزه‌های متعدد در مناطق مختلف جهان، تا کنترل آب و هوا، ده‌ها ادعای مختلف در مورد پروژه هارپ عنوان گردیده‌ است.

سیستم هارپ طوری طراحی شده است که بر روی یونوسفر تاثير مستقيم داشته باشد. از نمونه های اين تاثيرات، قرمز و گداخته شدن و يا ذره بينی نمودن لايه را ميتوان نام برد.
 

لايه آيونوسفير چه ارتباطی به هارپ دارد؟
لایه ی آیونوسفیر در بالاترین لایه ی اتموسفیر قرار دارد. این لایه تشعشات خطرناک ماورای بنفش و ایکس ری خورشيد را جذب کرده و مانند سقفی از ورود آنها به زمين جلوگيری می نمايد تا زندگی بر روی کره زمین امکان پذیر گردد. همچنین به دليل محیط الکتریکی موجود در آيونوسفير از اين لايه برای انعکاس امواج رادیوئی به اطراف زمین استفاده می شود. اگر این لایه به هر دليلی دچار اختلال شود تاثيرات بسیار زیادی بر روی زمین گذاشته و زيستن را مختل می کند.

اصولا امواج آنتن ها پس از اصابت به آيونوسفير و بازگشت به زمين قادر اند نه تنها به عمق دريا بروند بلکه فراتر رفته و به اعماق زمين نيز وارد مي شوند و عملکرد آن به مانند راديو توموگرافی است که امروزه ژئولوژيست ها برای اکتشافات مخازن مختلف شامل گاز و نفت استفاده می کنند.
 

وقتی يک موج کوتاه راديو توموگرافی به داخل زمين فرستاده مي شود به لايه های مختلف برخورد کرده و آن لايه ها را به لرزه در می آورد و از لرزش، صدايی با فرکانسی مخصوص توليد و به سطح زمين باز مي گرداند و ژئولوژيست ها از صدای بازگشتی قادرند مخازن زيرزمينی را شناسايی کنند.

با اين تفاوت که راديو توموگرافی سيستمی است که با قدرتی به کوچکی ٣٠ وات لايه های زير زمينی را به لرزه درمی آورد و حال آنکه هارپ سيستم فوق الاده پیشرفته تری است که همان لايه های زمين را می تواند با استفاده از قدرتی برابر با ١,٠٠٠,٠٠٠,٠٠٠ (یک میلیارد) تا ,١٠,٠٠٠,٠٠٠,٠٠٠ (ده میلیارد) وات بلرزاند! بدیهی است که هر چقدر قدرت امواج بیشتر می شود، تاثیراتش بر روی آیونوسفیر و اثرات ذره بینی آن بالاتر می رود.

ستی : SETI

 

طرح ستی ( جستجوی هوش فرازمینی ) یک پروژه علمی با هدف یافتن هوش فرازمینی است که در سال ۱۹۸۴ با همکاری بیش از ۱۰۰ دانشمند به وجود آمد. ستی، طرح جستجوی هوشمندان فرازمینی به امواج رادیویی رسیده از آسمان گوش می دهد تا پیام هایی از هوشمندان ساکن دنیاهای دور بیابد.

اکنون پس از ۴۰ سال استفاده از تلسکوپ های حساس و رایانه های قدرتمند این جستجو هنوز به نتیجه نرسیده است اما طرفداران طرح ستی ماًیوس نشده اند و حتی توجه میلیون ها نفر علاقه مند را در سرتاسر جهان به این طرح جلب کرده اند.

 

سیگنال وآو یک سیگنال موج کوتاه می‌باشد که توسط دکتر جری آر همن در ۱۵ آگوست ۱۹۷۷، زمانی که در حال کار بر روی پروژه ای در دانشگاه ایالتی اوهایو بود، کشف گردید. انتظار قوی می‌رود که سیگنال، مشخصه‌هایی بالقوه از هوش غیر زمینی و موجوداتی با منشأ غیر منظومه شمسی داشته باشد. این سیگنال ۷۲ ثانیه ادامه داشت، اما دیگر تکرار نشد. این سیگنال توانست توجه زیادی را در رسانه‌ها بر روی خود جلب کند.

دکتر همن در حالی که از این ترتیب موجود در سیگنال‌ها متعجب شده بود بر روی فایل پرینت شده کامپیوتری، دور سیگنال‌ها را خط کشیده و در کنار آن تعجب خود را با نوشتن واژه «وآو» نشان داد. این توضیح کوتاه از این پس به عنوان نام این سیگنال انتخاب شد.

برخورد دهنده هادرون : LHC
 

برخورددهنده بزرگ هادرون یا به طور مختصر ال‌اچ‌سی یک شتاب‌دهنده ذره‌ای و برخورددهنده در سرن در نزدیکی ژنو سوئیس است. این پروژه در ۱۰ سپتامبر ۲۰۰۸ میلادی پس از ۲۰ سال آماده‌سازی، آغاز به کار کرد.

هدف از ساختن آن شناخت اجرام ماده در حد فاصل ده-بیست و سه سانتیمتر، آزمون نظریه استاندارد ذرات، کشف اجزای یافت نشده مدل استاندارد، آزمون نظریه ابرتقارن و نظریه وحدت بزرگ است. از دیگر اهداف مهم این پروژه کشف ذره بنیادی هیگز است که فیزیکدانان ذرات بنیادی وجود آن را پیشگویی کرده‌اند. ذره هیگز یا بوزون هیگز دخیل در ایجاد جرم در ذرات بنیادی است.

دانشمندان هنوز به قوانین فیزیکی که می گویند تکامل دنیا نتیجه سرد شدن ماده از میلیاردها درجه در لحظه مه بانگ به سرمای شدید امروزی است، شک دارند و در پی راستی آزمایی آنها هستند. همان کاهش دمایی که آب را از بخار به مایع و سپس یخ تبدیل کرد. و البته این دنیای سرمازده، مساله را برای فیزیکدانان شکاک پیچیده تر و بغرنج تر کرده است.

با برخورد دادن ذرات بنیادی ریز اتمی ( به خصوص پروتون ) فیزیکدانها گلوله های انفجاری کوچکی ایجاد می کنند. به این صورت می توانند اتفاقات رخ داده در شروع دنیا را شبیه سازی کنند و ببینند که واقعا چه چیزی می توانسته رخ دهد. چیزی شبیه کاری که دانشمندان ژوراسیک پارک انجام دادند و به دایناسورها تجسم دوباره دادند، فقط با چند میلیون سال تفاوت زمانی بر اساس برخی تئوری ها، تمام موارد موجود در لیست نادیده ها - ذراتی مانند گلوینوها، فوتینوها، اسکوارکها و وینوها - قرار است دیده شوند. زیرا تا به حال انرژی لازم برای ایجاد یک برخورد به اندازه کافی بزرگ را نداشته ایم.

هر یک از این ذرات ( در صورت وجود ) می توانند تشکیل دهنده ابرهایی از ماده تاریک باشند. چیزی که به گفته اخترشناسان با نیروی جاذبه اش کهکشان ها و دیگر ساختارهای کیهانی را در کنار یکدیگر نگه داشته است.

یکی دیگر از حلقه های گم شده فیزیک، ذره بنیادیی است که با نام بوسون هیگز یا خدا ذره شناخته می شود. پیتر هیگز از دانشگاه ادینبورگ را به عنوان کاشف این ذره که احتمالا تمامی ذرات دیگر را در بر گرفته است، می شناسند.

آیا ذره کوب می تواند سیاهچاله ای ایجاد کند که باعث نابودی کره زمین گردد؟